مقایسه مدارس ایران با مدارس هوشمند ژاپن

 کلید پیشرفت جوامع امروزی در دست آموزش و پرورش است. اگر نظام تعلیم و تربیت با بحث‌های نظری مشغول گردد و با روش‌های ناکارآمد و قدیمی راه خود را ادامه دهد یقیناً همه ابعاد جامعه با رکود فراگیر روبرو خواهند شد.
آیا در جهانی که امروزه عمر بحث‌های علمی و نظریه‌های آن کوتاه شده و بسیار سریع دچار تغییر می‌گردد؛ روا است با همان روش‌های قدیم دستگاه عظیم آموزش و پرورش هدایت و راهبری شود؟ آیا ابزار و ساز و کارهای موجود در مدارس جوابگوی نیاز های نسل جدید می باشد؟ آیا اهداف جهان مدرن با ابزار و امکانات غیرمدرن قابل دستیابی است؟