شهر هوشمند به معنای گشایش مفاهیمی نو در برنامه‌ریزی شهری است. آنچه یک شهر را به سمت هوشمندی پیش می‌برد، صرفاً استفاده از ابزار الکترونیک و سیستم ارتباطاتی آن شهر نیست بلکه نحوه برنامه‌ریزی و استفاده از این ابزار جهت ارتقای سطح کیفی زندگی شهروندان یک شهر است.
ساختمان و برنامه‌ریزی جامعه هوشمند به دنبال رشد هوشمند است. رشد هوشمند بیشتر از اصطلاح هوشمند در بافت شهری پیش از ظهور مفهوم شهر هوشمند به‌کار شده بود. جنبش رشد هوشمند در طول دهه 1990 به عنوان دولت قوی و واکنشی جامعه محور در مقابل بدتر شدن روند تراکم ترافیک، ازدحام بیش از حد، آلودگی هوا و تراکم مدارس، از دست دادن فضای باز
