سواد رایانه ای بزرگترین معضل شهرالکترونیک ایران

بزرگ ترین معضل شهر الکترونیکی محدود بودن سواد رایانه ای در کشور است و خیلی از اقشار جامعه امکان دسترسی به کامپیوتر و رایانه نداشته و حتی اگر شهر الکترونیکی راه اندازی شود، ممکن است بسیاری از مردم نتوانند از این شهر الکترونیکی استفاده نمایند. 

 بحث شهرهای الکترونیکی و اینترنتی از سال 1380 با پروژه شهر الکترونیکی کیش درکشور آغاز شد. اما به طور کلی آن چه از سال 1380 تا به حال یعنی در مدت هشت سال تحقق پیدا کرده، برگزاری چندین نمایشگاه در حوزه شهر الکترونیکی و شهرداری الکترونیکی است که یک نوع فضای فرهنگی را در کشور ایجاد نموده است.

 «جلالی» در ادامه سخنانش گفت: در صورتی که نیاز به شهر الکترونیکی در میان مردم گسترش یابد، مسوولین متقاعد خواهند شد که کلیه کاربردهای فناوری اطلاعات را بر روی شهر الکترونیکی ببینند. به طور مثال تجارت الکترونیک، آموزش الکترونیک، بانکداری الکترونیک و دولت الکترونیک که کلیه این خدمات سرویس های الکترونیک، منوط به داشتن یک پروژه قوی تر الکترونیکی با نام شهر الکترونیکی است که در آن جا همه چیز الکترونیکی دیده شده و شهروندان آن هم الکترونیکی بوده و زندگی نیز الکترونیکی است.
به همین دلیل، بحث شهر الکترونیکی در کشور نسبت به کشورهای همسایه خیلی جلوتر بوده و این پروژه فضای فرهنگی خود را باز کرده است. «علی اکبرجلالی» ابراز امیدواری کرد که در برنامه های توسعه پنجم قوانینی وضع شود تا بتواند شهرهای الکترونیکی را به عنوان یک باید درآورده و این شهر های الکترونیکی در برنامه دولت دیده شوند. وی خاطر نشان کرد، با وضع قوانین جدید در مورد شهرهای الکترونیکی، جامعه کم کم از وضعیت سنتی خارج شده و مشکلاتی که در زمینه های سنتی وجود دارد از بین خواهد رفت.
«علی اکبر جلالی» در مورد معضلات و چالش های شهر های الکترونیکی گفت: یکی از معضلات شهر الکترونیکی این است که اولا سواد رایانه ای در کشور محدود بوده و خیلی از اقشار جامعه امکان دسترسی به کامپیوتر و را یانه را ندارند و حتی اگر شهر الکترونیکی راه اندازی شود، ممکن است بسیاری از مردم نتوانند از این شهر الکترونیکی استفاده نمایند هم به لحاظ سواد رایانه ای و هم به لحاظ کمبود تجهیزات، پهنای باند اینترنتی و مسائل شبیه به آن. وی همچنین افزود: از طرف دیگر اگر شهر الکترونیک توسط افراد متخصص ایجاد نشود، ممکن است مورد سوء استفاده قرار گرفته و امنیت شهروندان به خطر افتد و در نتیجه یک سری ناهنجاری های ویژه ای که ما در حال حاضر از آن ها خبر نداریم در سطح جامعه روی دهد. از این رو نیاز به یک سری آسیب شناسی داریم. جلالی در مورد این معضلات و چالش ها گفت: به طور کلی همان طور که ما برای ایجاد شهر الکترونیکی مزایای آن را در نظر می گیریم، باید روی مشکلات و معضلات آن هم حساس باشیم که در این زمینه تحقیقاتی انجام شده و بزرگ ترین مشکل در زمینه کمبود سواد رایانه ای در جامعه و نداشتن دسترسی به امکانات رایانه ای برای همگان، معرفی شده است. وی افزود: نداشتن دسترسی به امکانات رایانه ای برای همگان می تواند تبعیض جدیدی را در جامعه به وجود آورد که به این صورت افرادی که دارای امکانات رایانه ای و خدمات اینترنتی هستند به راحتی می توانند از شهر الکترونیک استفاده نموده و دیگر افراد که امکان دسترسی به خدمات اینترنتی را ندارند خود را خیلی دور و جدا از دیگر افراد دانسته و احساس ناخوشایندی در جامعه داشته باشند. وی در جواب به این سوال که آیا بحث های شهر الکترونیک که از مدت ها پیش مطرح شده است، نتیجه ای در برداشته یا نه؟ گفت: این بحث ها نتایج سودمندی در برداشته است. نه فقط در شهر های الکترونیک کشور، بلکه در روستاهای الکترونیکی ایران نیز نتایج فوق العاده ای را داشته ایم.