آموزش الکترونیک
یکی از جنبههایی که در شهر الکترونیک مورد توجه است، آموزش الکترونیک است. آموزش الکترونیک نوعی آموزش است که از راه دور صورت میگیرد. در این نوع از آموزش نیز مانند سایر جنبههای توسعهء فنآوریهای دیجیتال توجه به زیرساختها بسیار ضروری است; چرا که اگر زیرساختهای لازم برای آن مهیا نباشد نمیتوان به کارآیی آن امید داشت. بهرهمندی از حداقل سطح سواد در استفاده از کامپیوتر و اینترنت از زیرساختهای نرمافزاری و وجود امکان دسترسی به اینترنت پرسرعت و ارزان و با پهنای باند مطلوب از زیرساختهای سختافزاری لازم - مانند سایر ملزومات شهر مجازی - محسوب میشوند.
علاوه بر بحث زیرساختها از دیگر لوازم ضروری آموزش الکترونیک مسالهء «فنون همکاری» (وبلاگ شهر الکترونیکی) است. به طور حتم فرد آموزش دیده از طریق آموزش الکترونیک، با فرد تحصیلکرده از طریق آموزشهای سنتی دارای تفاوتهای بسیاری، به ویژه در نحوهء تعاملات و روابط اجتماعی است. این فرد برای ورود به اجتماع و استفاده از دانش خود نیازمند فراگیری دروس و مهارتهایی است که از طریق آموزش الکترونیک امکان آن نبوده است. این مبحث مورد تاکید بسیاری از کشورهایی است که دربارهء آموزش الکترونیک و دانشگاههای مجازی فعالیت میکنند.
نکتهء بعد «تفاوت محتوای درسی» در آموزشهای سنتی و الکترونیک است. مسلما در این بخش نیز برنامهریزی و محتواسازی جداگانهای مورد نیاز است. قرار دادن محتوای دروس سنتی روی سایت و گمان بهرهگیری از آموزش الکترونیک بدین سان مسلما اشتباهی محض است; چرا که آموزش الکترونیک باید با برنامهریزی و محتوای مناسب با روش آن صورت گیرد تا بازدهی مناسب داشته باشد.
علاوه بر دروس دانشگاهی و ارایهء مدارک تحصیلی از طریق آموزش الکترونیک میتوان برای کاربردهای درونسازمانی و دورههای ویژهء کارکنان، کارمندان، بیکاران و افراد خانهنشین و جویای کار نیز از آموزشهای الکترونیک بهره گرفت.
در مورد مدارس البته این موضوع تاحدی به دلیل نقش مراقبتی نگهداری کودکان است اما دربارهء دانشگاهها، اگر چه دانشگاههای مجازی به سرعت گسترش مییابند اما شواهد نشان میدهد که همچنان آموزش از طریق ارتباطات رودررو بیشترین تاثیر و برتری را دارد و آموزش از راه دور به عنوان گزینهء دوم مطرح میشود.
از دیگر بخشهای شهر مجازی که کمتر توسعه یافته است، ارایهء خدمات بهداشتی است. در این باره اگر چه کار تا انجام اعمال جراحی از طریق کنفرانسهای ویدیویی پیش رفته است اما هنوز مجتمعهای پزشکی و بیمارستانهای شهرها از تمرکز و مرکزیت مهمتری برخوردارند.
منبع:
http://vista.ir