رابطه‌ی دولت و شهروند هوشمند
هوشمندی به تعبیر فن‌سالاران، استفاده از فناوری اطلاعات برای بروزرسانی مفاهیم است. شهروند هوشمند نیز یکی از این تعابیر و اصطلاحات در ارتباط با این مفهوم است. شهروند هوشمند کسی است که برای انجام امور خود به دنبال تفکر، برنامه‌ریزی و استفاده‌ی حداکثری از فناوری اطلاعات برای صرفه‌جویی در وقت، افزایش بهره‌وری در انجام امور روزانه و قابلیت ارزیابی و تصحیح فرآیندهای روزمره است.
شهروند هوشمند عنوان یک شهروند از هویت مجازی و دانشی خود در مجموعه‌ی شبکه‌ی شهر هوشمند برخوردار است. با این توصیف شهروند هوشمند یا شهروند هوشمندتر کسی است که هویت شهروندی خود را با رویکرد استفاده از منابع فناوری اطلاعات، تعقیب می‌نماید.
با این تعریف، دیگر «شهروند هوشمند» یک ارزش‌گذاری نیست و به صورت مصداقی قابل تعریف و ارزیابی است. هرچه شهروندان هوشمندتر باشند، آمادگی آن‌ها برای پذیرش دولت همراه بیشتر می‌شود. با گذار شهروندان به سمت هوشمندی، دولت همراه از یک ابزار ناکارآمد به یک ضرورت روزانه، بخشی از زندگی افراد و یک مطالبه‌ی اجتماعی تبدیل می‌شود. مطالبه‌ای برد-برد که در آن هم شهروندان از منافع دولت همراه بهره‌مند می‌شوند و هم دولت و سایر نهادها از مزایایی مانند : کاهش هزینه‌ها، شهر الکترونیک - دولت همراه، شهر الکترونیک – دولت همراه، افزایش رفاه و رضایت‌مندی عمومی شهروندان، بازدهی بیشتر حمل و نقل، مدرن‌سازی بخش عمومی، انعطاف خدمات بیشتر، دسترسی بهتر به شهروندان، نقشه‌ی گذار بهره مند می شوند.
